Redactie Confession 12 nov 2023, 11:35

Leestijd: 3 minuten

Féline (26): ‘Mijn vriend liet mij alleen in het ziekenhuis om een voetbalwedstrijd te kijken’

Verhalen die je liever niet aan de grote klok wil hangen óf aan je eigen vriendinnen wil vertellen, terwijl het wel de hoogste tijd is om je hart te luchten. Say no more. In ‘Confessions’ lees je iedere week verhalen en gebeurtenissen die soms herkenbaar zijn, en soms ook niet. Maar een ding hebben wij allemaal gemeen: ieder van ons heeft wel eens iets meegemaakt of gedacht wat je liever niet openlijk uit. Omdat je denkt dat je de enige bent.

Deze week vertelt Féline (26) haar verhaal.

Hi Féline, vertel!

“Een paar weken geleden voelde ik mij uit het niets opeens hondsberoerd. Ik heb wel vaker dat ik mij richting mijn menstruatie een tijdje slecht voel, maar dit was echt anders. Ik had enorm veel steken in de rechterkant van mijn buik, opeens heftige koorts en voelde me in het algemeen gewoon ontzettend ziek en belabberd. Dit voelde gewoon totaal niet goed en ik wist dat er iets mis was. Daarom vroeg ik mijn vriend of hij met mij naar het ziekenhuis wilde gaan en dat wilde hij wel. Hij gaf wel gelijk aan dat zijn favoriete voetbalclub die dag moest spelen en dat hij die wedstrijd wel wilde kijken met zijn vrienden. Hoewel ik hierdoor al licht geïrriteerd raakte was ik in deze staat van pijn allang blij dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht en wat bleek: na een echo kwamen we erachter dat ik een blindedarmontsteking had en een heftige ook.”

Ana (29): ‘Als ik boos ben op mijn vriend doe ik zout in zijn koffie om hem te irriteren’

Wat gebeurde er toen?

“Ik kon gelukkig gelijk diezelfde dag geholpen worden en werd ingepland om die middag geopereerd te worden. Toen er tijdens een gesprek over de tijd van mijn operatie werd gepraat zat mijn vriend heel de tijd op zijn telefoon te kijken of dat wel uitkwam met zijn wedstrijd. Ik had hem gevraagd om bij mij te blijven tijdens en na de operatie, want ik hou niet van het ziekenhuis en al helemaal niet van operaties. Ik wilde dan ook graag dat hij bij mij bleef om me te steunen. Na ons gesprek met mijn dokter gaf ik dit opnieuw aan, maar hij leek er niks van te willen weten. De tijd dat mijn operatie klaar zou zijn overlapte natuurlijk precies met zijn ‘belangrijke’ voetbalwedstrijd en hij zei dat hij die net zoals altijd bij zijn vrienden ging kijken. Hij zou er voor mij zijn als ik de operatiekamer inging, maar voetbal was daarna blijkbaar belangrijker.”

Heb je daar wat van gezegd?

“Nadat ik wakker werd van mijn operatie was ik eigenlijk ontzettend verdrietig toen ik zag dat mijn vriend inderdaad weg was gegaan. Maar naast verdriet voelde ik mij vooral ook ongekend boos. Zo boos heb ik mij in mijn hele leven nog nooit gevoeld. Ik begon hem daarom ook te berichten en te bellen, maar geen gehoor. Hij liet me hangen op een moment dat ik hem echt nodig had, maar het was voor hem belangrijker om een voetbalwedstrijd te kijken. Ik voelde me zo onbelangrijk. Gelukkig was de operatie goed gegaan en mocht ik diezelfde dag nog naar huis. Een vriendin haalde me op en bracht me naar huis.

Toen ik daar aankwam was ik klaar om een excuses van hem te ontvangen, maar tot mijn verassing stond die niet op mij te wachten. Niet alleen ik bleek blijkbaar boos te zijn. Mijn vriend was woedend op mij dat ik hem al die tijd berichtjes had gestuurd en had lopen bellen. Dit had voor hem zijn hele voetbalwedstrijd verpest. We kregen knallende ruzie en het gaat sindsdien niet goed met onze relatie. Ik begin steeds meer te twijfelen of dit wel de man voor mij is. Wat moet ik doen?”

Milou (23): ‘Mijn vriend verdwijnt in de badkamer met een stuk boter, maar komt eruit zonder’

*De echte naam van Féline is bekend bij de redactie.