Redactie Confession 4 jan 2024, 11:14

Leestijd: 3 minuten

Wies (24): ‘Een vriend heeft 1000 euro geleend, maar negeert me nu volledig’

Verhalen die je liever niet aan de grote klok wil hangen óf aan je eigen vriendinnen wil vertellen, terwijl het wel de hoogste tijd is om je hart te luchten. Say no more. In ‘Confessions’ lees je iedere week verhalen en gebeurtenissen die soms herkenbaar zijn, en soms ook niet. Maar een ding hebben wij allemaal gemeen: ieder van ons heeft wel eens iets meegemaakt of gedacht wat je liever niet openlijk uit. Omdat je denkt dat je de enige bent.

Deze week vertelt Wies over een stukgelopen vriendschap.

Hi Wies, vertel.

“Een twee jaar geleden appte een goede vriend van mij met de vraag of we even konden kletsen, omdat hij niet zo lekker in zijn vel zat. Natuurlijk, dacht ik Ik vind het altijd fijn als mensen zich comfortabel genoeg voelen om zoiets bij mij aan te geven dus ik ben altijd graag luisterend oor. We spraken af om koffie te drinken in een rustig koffietentje, waar je ook een hoekje achterin hebt. Lekker anoniem, maar ook luchtig.”

Wat gebeurde er tijdens dat gesprek?

“Hij vertelde mij dat hij ontzettend ruzie heeft met zijn ouders en dat hij nu het gevoel heeft daar niet meer welkom te zijn. Zijn ouders ontdekten namelijk dat hij ontzettend onverantwoord met zijn geld omgaat en het liever uitgeeft aan drank, uitgaan, kleding en noem het maar op. Dat doe ik in principe ook, dus ik vond ‘t wel een overdreven reactie van zijn ouders om daar zó heftig op te reageren. Tot hij me vertelde dat hij nu al 3000 euro schuld heeft waar hij nu al niet meer uitkomt. Niet iets waar je nooit meer vanaf komt, maar omdat hij nog studeert verdient hij ook niet een ‘volwassen’ salaris. Hij begon te huilen en vertelde me dat hij geen uitweg meer zag, helemaal omdat zijn ouders hem dus nu ook niet helpen.

Ik twijfelde even, maar bood hem daarna aan te helpen met zijn schuld. Zelf heb ik ook geen enorme spaarpot, maar ik kon wel iets missen omdat ik nog thuis woonde. Ik heb het minder hard nodig dan hij, dacht ik. 1000 euro kon ik wel missen, dus heb dat aangeboden. En ik vertelde hem dat als hij een baan had gevonden, hij mij in delen kon terugbetalen. Hij was toen namelijk bijna klaar met zijn studie dus daar vertrouwde ik wel op, en ik kende hem ook gewoon goed. Dan help je elkaar.. toch?”

Hoe is de situatie nu?

“Inmiddels zijn we dus ongeveer twee jaar verder en ik heb niks meer van hem gehoord. Ja, de weken na mijn ‘lening’ heeft hij me nog wel duizend keer bedankt. Maar inmiddels is hij klaar met school, dat weet ik, en negeert hij me volledig. Ik heb hem gebeld, geappt, ben naar zijn huis gegaan.. maar helemaal niks. Hij weet dat ik nog geld van hem krijg en behoorlijk wat ook. Ik woon inmiddels op mezelf en heb dat geld nu zelf hard nodig. Of nou ja hard.. het is mijn geld dus ik wil het kunnen gebruiken zoals ik dat wil.”

Loreen (22): ‘Ik vind de naam van mijn vriend niet mooi, dus spreek hem niet hardop uit’